Sei ee

'Hope FI die before 1 get old’ schreef Pete Townshend van .

The Who rond 1965.

Het waren de onsterfelijke regels uit ‘My generation’, Ì waarmee Townshend de onvrede van een hele generatie

verwoordde. De ironie van het lot wil dat The Who zelf | direct met de dood geconfronteerd werd toen de unieke

en downeske drummer Keith Moon op tragische wijze

overleed na het bijwonen van een feestje. De dood is in de turbelente rodkwereld bepaald geen onbekend verschijnsel.

En dat is eufemistisch uitgedrukt, want geen muziekstijl kent zoveel gevallen van te jong en op tragische wijze overleden grootheden.

De vaak exorbitante rijkdom, het succes, de spanning, de obsessieve druk om populair te blijven, de drank, de drugs, dat alles maakt het leven van de rockster tot een apart leven.

In dit boek passeren grootheden de revue, die vrijwel zonder uitzondering te jong de dood vonden. Door ongelukken, door overdoses drugs of door andere oorzaken.

Een lange stoet van sterren, variërend van Brian Jones tof Janis Joplin en van Jim Morrison tot Keith Moon. Maar ook al zijn de hoofdfiguren in dit boek dan dood, hun muziek leeft voort.