Hoe muj mit kerels as Durk Lugtigheid, alias Durk Snoad an? Der Îs jao gien zalve an te strieken! Gaot mar nao; twaalf kiender en gien ende, miesttled in de steun wegens niet te conterleren roggeklachten, streupen um an de kost te komen, wonen In een krotte die er allaank of ewest hebben mus, altied in opstaand tegen het wettige gezag. Intied hebt ze mit menare de mieste wille, Durk en zien grote huusholding.

Zunder gas en electrisch, tillevisie, baankstel en pille. As het niet zo schaandelijk was en zo begrotelijk veur de kìender, zuj der um lachen kunnen, mar der mut vanzölf wel wat an edaone worden.

Hoe as weldeinkende en goedbedoelende meinsen perbeert um der een fesoenlijke huusholding van te maken, wordt ìn dit verhaal verteld. An het ende pakt het aans uut as daj weinsen zulden. Een tragi-komedie.

De lèzer komp in de kunde mit de singeliere huusholding van Durk Snoad, alias Durk Lugtigheid. (De name zul op zien Dreints Dörk Loos ewest hebben.) Durk hef hum anewend um ’t zaakien eerst effen te beschieren. Een beunzink of een vos mak ok altied een stok of wat rondties um ’t hol toe eerdat e derin giet. En een kiefte zal niet gauw bot bij 't nust dalestrieken, mar die löp eerst een ende deur een gröppe of een onderwal. Durk giet daorumme nooit de weg aover op huus an. Hij komp er van achter in en as e in ’t schuul van de dreuge sloot stiet, kan e ’t arf tot de deure antoe ofzien. As ter volk op hum wacht dat hij liever niet onder de ogen komp, hef Foekje die miesttied op de regenbak zitten. Durk giet dan in de dooie bla van de holtwal liggen en wacht tot zolaank as dat volk ter zat van is en ofzakt. Bij min weer mut Foekje heur der wel in laoten vanzölf, mar dan stiet de deure half op, en zodoende wet Durk wel hoe late as ’t is. Hij mak dan nog een kuierpadtien deur de bos en um half zesse perbeert e ’t weer. As ’t ambtenaren van Sociale Zaken bint, dan duurt ’t nooit lange. Tegen vief ure wordt die kerels iniens jachterig, schietensbenauwd dat er een ketier van heur eigen tied in zitten giet. Durk holdt ’t knienegien dat Bijke onderwegens te pakken ekregen hef, onder ’t wollekoorden jassien. Der is gien vrömd volk op ’t arf, mar Feike Dam mag geern in de bos bij ’t arf an toeholden, achter een dikke boom en bij toeren mit een kieker veur de ogen. Durk duurt die boswachter wel an, daor niet umme, mar as ’t niet vanneuden hef, muj gien gedoe hebben. En ’t hoeft niet as hij dat stokkien wild effen mit ’t koppien onder de linkernarm douwt, zodat er niks te zien is en hij beide haanden vrij hef um zien gaank te gaon. Hij biendert de bouweerde aover, waor as de sikke in ’t hoge onkruud ummevröt. 't Tuundern is van ’t jaor niet veule eworden. Hij hadde der van ’t veurjaor feilijk niet zo’n aordigheid an, dat der bint allent eerappels in de grond ekomen. Foekje hef nog wat gèle boonties en slaodbonen epaot, mar die bint verkomen in ’t roet. Vurt mar, de sikke hef ter goed ....