Zijn keldercel is vochtig en stinkt. Toch bidt Verus iedere avond dat hij er mag blijven om zijn zelfgekozen levenstaak tot een goed einde te brengen: het voltooien van de biografie van Herakleison, de laatste keizer van de Romeinse oudheid. Vierendertig jaar lang was Verus diens persoonlijke secretaris en metgezel, waaronder hij niet alleen ooggetuigen was van de verovering van de keizerskroon, maar ook de totale neergang van het Romeinse rijk meemaakt. Omdat de secretais zelf een centrale rol speelt in deze indringende geschiedenis niet in de laatste plaats omdat Herakleios de vrouw trouwt met wie Verus zich juist had willen verloven faalt hij in zijn poging in de voetsporente treden van de grote Romeinse geschiedsschrijvers. Hoeveel papyrusvellen hij ook verscheurt, hoeveel doorhalingen zijn geschriften ook tellen het lukt Verus eenvoudigerweg niet de werkelijkheid objectief weer te geven. Integendeel.