Deze uitgave stelt het ¿auteurschap¿ in de stedenbouw aan de orde, in dit geval aan de hand van de stad Amsterdam. De praktijk van stedenbouwkundige Ton Schaap start medio jaren tachtig van de vorige eeuw. In die tijd bevindt de stedenbouwkundige discipline zich in een crisis. De stadsvernieuwingsopgave is over zijn hoogtepunt heen en nieuwe opgaven op een stedelijke schaal dienen zich aan. De leegloop van de stad naar de groeikernen zoals Purmerend, Almere, Hoofddorp en Het Gooi is in volle gang. Het is de ambitie om deze beweging te keren.
In de ruimtelijke ordening komt het model van de compacte stad weer centraal te staan. Daarbij vraagt de opkomst van de invloed van de markt in de ruimtelijke ordening om een herbezinning van de rol van de gemeentelijke stedenbouwkundige diensten. Grootschalige projecten worden in die tijd opgestart, zoals de haveneilanden KNSM, Java en Borneo Sporenburg, later gevolgd door IJburg, de Zuidas, de centrumontwikkeling van Amsterdam-Zuidoost en recent de noordelijke IJ-oevers en het Markermeer.
Er wordt bewust gebroken met de anonimiteit van de stedenbouwkundig ontwerper. Hierdoor kan een nieuwe generatie stedenbouwkundigen zich continu met de inhoudelijke kanten van de stedenbouw bemoeien, zonder ¿af te glijden¿ naar louter management. Afgezien van de hoge kwaliteit van veel stedenbouwkundige en architectonische projecten, heeft deze inhoudelijke continuïteit ook voor Amsterdam op stedelijke schaal bijzonder positief uitgepakt.

Engelse editie: ISBN 978 90 6450 673 4