Vijftig jaar geleden vormde het basisplan het uitgangspunt voor de wederopbouw van de binnenstad van Rotterdam. De flexibiliteit ervan maakte het mogelijk dat nieuwe stedebouwkundige opvattingen als gevolg van economische en maatschappelijke veranderingen steeds opnieuw konden worden ingevoegd. In deze uitgave wordt de balans opgemaakt. Voortdurend zijn er nieuwe visies op de toekomst.

In dit boek wordt de balans opgemaakt. De opeenvolgende visies worden besproken en getoond. Na de oorlog wilde Rotterdam een moderne havenstad worden met kantoren, winkels en culturele voorzieningen in het centrum. Toen de stad na vijfentwintig jaar nog steeds niet tot leven wilde komen zegde de bevolking, die tot dan toe volbewondering alles wat nieuw was uit de bouwput had gekeken, het vertrouwen in de moderne stedebouw op. De haven verdween uit beeld en het centrum werd ontwikkeld tot een plek om te wonen. De stadsvernieuwing werd de belangrijkste opgave.
Begin jaren tachtig was er opnieuw sprake van een kentering. Hoewel florerend als nooit te voren nam de werkgelegenheid in de haven sterk af. Andere vormen van werkgelegenheid werden onder andere gezocht in de dienstverlenende en toeristische sector. De relatie mer de rivier vormde het uitgangspunt voor het plan waterstad en in een later stadium zorgden de ontwikkelingen op de kop van zuid voor de sprong over de rivier, waarvan de nieuwe Erasmusbrug het symbool is. De laatste jaren ontwikkelt de binnenstad zich steeds meer tot een zelfstandige partner van de haven, maar ook met de stad presenteert Rotterdam zich als een economische en culturele regio van formaat.