Gewoon een jongen met autisme is het dagboekachtige verhaal van een moeder over haar leven met een autistische zoon.
Chris Lauwers beschrijft de jarenlange lijdensweg van haar en haar gezin omdat het zo lang duurde vooraleer voor haar zoon de diagnose van autisme gesteld werd. Daarna kon de langzame groei, met vallen en opstaan, naar zelfstandigheid en volwassenheid van de jongen beginnen.
'Onze Lander is 20 en afgestudeerd. Hij is wat men wel eens ''een hoogfunctionerende autist'' noemt. 1.87 meter. En met z'n schoenen aan 1.97 meter, zoals hij zelf zegt. We hebben nog een oude foto waarop hij zijn dikke armpjes in de lucht steekt: ''Zooo groot ga ik worden!'' Hoelang we daar toen op geoefend hebben, weet ik niet meer. Lang, waarschijnlijk. Ook in dat groeien is heel veel energie gekropen. Maar zooo groot is onze Lander nu. Ik ben bang dat hij niet weerbaar genoeg is voor deze maatschappij: ellebogenwerk is tegenwoordig hoog aangeschreven en dient vermeld in de cv's. Maar wij hebben hem geleerd met z'n handen en z'n hoofd te werken en vinden dat al heel wat.'
'Hoewel het verhaal van haar zoon zou kunnen uitmonden in één grote aanklacht tegen en inquisitie van de hulpverlening, weet Chris Lauwers op de gepaste plaatsen ook te wijzen op de onmacht van bepaalde dienstverleners en op hulpverleners bij wie zij op begrip kon rekenen. Ze weet een harde realiteit met de juiste dosis humor terug in perspectief te plaatsen. Haar beschrijvingen van het ''autistische gedrag'' van haar zoon zijn typerend voor wie autisme kent en leerrijk voor wie het niet kent.' - Autisme-deskundige en auteur Peter Vermeulen
Chris Lauwers kreeg als ouder van Lander een 'levenslang leercontract'. Ze was actief bij de oudervereniging Vlaamse Vereniging Autisme als tele- en bezoekouder. Momenteel is zij bezoekouder voor de thuisbegeleidingsdienst autisme Het Raster. Zij werkt ook als freelancer bij Autisme Centraal, en publiceerde een aantal artikels rond 'empowerment en autisme'.