In het geteisterde Kaboel, de hoofdstad van Afghanistan, wordt de jonge chirug Zaher Banai (1959) gevangen genomen en in het 'Maankasteel', vroeger en paleis, maar nu een beruchte gevangenis, gedwongen tot het opereren van gewonde Mujaheddinstrijders. Zaher Banai behoort tot de Pashtoen, een bevolkingsgroep die in Kaboel wordt gediscrimineerd. Hij is geen belijdende moslim en getrouwd met een Russische vrouw, een 'ongelovige' dus. In het ziekenhuis waar hij werkte en achter het front heeft hij al vele honderden operaties verricht. Hij blijft een toegewijd arts, die zijn gelofte op de wet van Hippocrates hoog houdt.