De Amerikaanse kinderspycholoog Bruno Bettelheim ziet het ontdekken van de zin vanhet leven als een levensopgave voor het kind en volwassene.

Het bereiken van volwassenheid is een lange en moeizame weg. Om geen speelbal te worden van allerlei grillen moet het kind zijn innerlijke vermogens ontwikkelen, zodat emoties, gevoel, verbeelding en intellect elkaar wederzijds kunnen steunen en verrijken. Om de psychologische vraagstukken van het volwassen worden op te lossen moet een kind leren begrijpen wsat er in zijn bewuste wezen omgaat, zodat hij ook raad weet met wat er onbewust in hem leeft.

Wil een verhaal werkelijk de aandacht van het kind krijgen, dan moet het verband houden met alle aspecten van zijn persoonlijkheid, en het vertrouwen in zichzelf en in zijn toekomst versterken. Bettelheim ziet het volkssprookje als het meest verrijkende en bedredigende genre om dit doel te bereiken. Sprookjes leveren nieuwe dimensies aan zijn verbeelding, hij kan met de elementen van sprookjes dagdromen opbouwen en daarmee zijn leven beter richting geven. Het onbewuste kan zo worden geintegreerd in het bewuste leven.