Op blauw zie je alles
Cursiefjes
Nieuw
Kleine dingen van het echte leven
Op blauw zie je alles
Louis Verbeeck
Er was eens een man die met het juiste been uit het verkeerde bed was gestapt.
Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met oud worden. Dan heb je een langere goede oude tijd.
Een vrouw zonder man is als een vis zonder fiets.
Zelf verzonnen. Aan den lijve ondervonden. Uit de lucht geplukt. Op blauw zie je alles bundelt al wat Verbeeck lief is. ‘Sprookjes’ en poëzietjes, aforismen en pittige citaten, straffe uitspraken en verhalen, wat ‘tussen haakjes’ genoemd en ‘over de bril heen’ wordt opgemerkt.
We keren terug naar de goede, oude stamkroeg, waar de melancholie uit het berookte behang puilt en onvatbaar ronddrijft, als vetogen op de schamele levenssoep. Naar de tijd dat er nog geen televisie was. De tijd dat de bomen nog een bos hadden. Dat vrijen nog niets met seks te maken had. Dat pruimen stelen niet mocht. Terwijl je vandaag als ouder blij zou zijn als ze eens een pruim zouden eten…
Louis Verbeeck mijmert over de kleine dingen van het echte leven. Hij heeft nog wat zon in de lente, zijn lucht heeft nog altijd wat blauws, nog heel wat poëtische krenten en honderden ‘ik hou van jou’s’.
Nieuw
Kleine dingen van het echte leven
Op blauw zie je alles
Louis Verbeeck
Er was eens een man die met het juiste been uit het verkeerde bed was gestapt.
Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met oud worden. Dan heb je een langere goede oude tijd.
Een vrouw zonder man is als een vis zonder fiets.
Zelf verzonnen. Aan den lijve ondervonden. Uit de lucht geplukt. Op blauw zie je alles bundelt al wat Verbeeck lief is. ‘Sprookjes’ en poëzietjes, aforismen en pittige citaten, straffe uitspraken en verhalen, wat ‘tussen haakjes’ genoemd en ‘over de bril heen’ wordt opgemerkt.
We keren terug naar de goede, oude stamkroeg, waar de melancholie uit het berookte behang puilt en onvatbaar ronddrijft, als vetogen op de schamele levenssoep. Naar de tijd dat er nog geen televisie was. De tijd dat de bomen nog een bos hadden. Dat vrijen nog niets met seks te maken had. Dat pruimen stelen niet mocht. Terwijl je vandaag als ouder blij zou zijn als ze eens een pruim zouden eten…
Louis Verbeeck mijmert over de kleine dingen van het echte leven. Hij heeft nog wat zon in de lente, zijn lucht heeft nog altijd wat blauws, nog heel wat poëtische krenten en honderden ‘ik hou van jou’s’.
Auteur | | Verbeeck Louis 1932-2017 |
Taal | | Nederlands |
Type | | Softcover |
Categorie | | Poëzie, Bloemlezingen & Letterkunde |