Over witte heksen en andere vrouwengodinnen
Leest als een trein
De dochters van de maan
Maria Jacques
Volle maan. In de tuin van de gerestaureerde begijnhofhuisjes van Tniefof in Leuven lopen mensen met lange gewaden. Ze dansen. Eerst traag, zwevend. Dan wilder, smekender. Een voor een, als bleke vlinders, vallen de dansers uiteindelijk in het gras.
Vera Maertens, de hoofdredactrice van Topweek, ontdekt dat het binnengelopen nieuws over de aanwezigheid van jonge begijnen in de stad eigenlijk een kwakkel is.
Maar deze ‘Dochters van de maan’ laten Vera niet los. Ze raakt geïntrigeerd door hun voorhistorische vruchtbaarheidsbeeldjes en geheime ceremonies. Ze leert de hogepriesteres Lydia kennen. En de grote leefregel: ‘Doe wat je wil, maar berokken niemand kwaad, ook jezelf niet’. Het raakt Vera, die zichzelf kwelt met herinneringen aan haar man en vader.
M ARIA J ACQUES , zelf voormalig hoofdredactrice, kent het klappen van de zweep op een redactie. Ze ontmoette Witte Heksen in het Zwarte Woud en steunt voor dit verhaal op die zonderlinge ervaring. Bij Davidsfonds/Literair publiceerde ze eerder succesvolle romans, waaronder De vrouwen van het hof , De heuvel van Meessen en De schreeuw van Katelijn.