Hij had een rijk waar de zon nooit onderging. Hij was een volksheld, een vrolijke Frans met een zwak voor vrouwen en drank. Levensgenieter en duivel, genadeloos heerser en grappenmaker: als je de volksliteratuur mag geloven, was de vermaarde Keizer Karel een bijzonder veelzijdig man. Harlinda Lox zocht het Vlaamse volkskundige erfgoed van de zestiende tot de twintigste eeuw af op zoek naar verhalen met die fabelachtige keizer in de hoofdrol. Meer dan 250 legenden, kluchten, sprookjes, anekdotes en raadsels sprokkelde ze zorgvuldig bijeen: Karel en de pot van Olen, Karel in het klooster zonder zorg, Karel en de rijstpap, en zovele andere. De auteur plaatst de verhalen bovendien in een wonderbaarlijk breed kader. Zo zijn Karels roemrijke daden en scherpzinnige uitspraken minder Vlaams dan aangenomen wordt. De verhalen verdienen een kritische blik, want ze ogen eenvoudig en onschuldig, maar spuien vooroordelen of getuigen net van een grote tolerantie. Nu eens respectloos, racistisch en bo