‘Geld heeft geur noch kleur,’ zegt men wel eens. Mis. Er bestaan verschillende soorten geld: wit, grijs en zwart. Die laatste kleur slaat op crimineel geld, maffia-geld verkregen door afpersing of handel in drugs, wapens en/of mensen. En ook dat geld moet ‘werken’, renderen. Zwart geld zoekt daarom het officiële financieel systeem op: zo wordt het wit en dus legaal, en ruikt het wat beter.

Witwassen in België kijkt achter de schermen van de haute finance en opent de trukendoos van de witwassers. Er zijn natuurlijk de grote internationale zaken zoals de Bcc1, de bank van de sjeik van Aboe Dhabi die door gerechtelijke inspecteurs spottend werd geparafraseerd als “The Bank of Crooks and Criminals International’. Of de turbulenties van het gevallen Italiaanse duo Parretti en Fiorini, ooit de op een na grootste aandeelhouders van de Belgische bank BB1, maar door de internationale pers verguisd als ‘witwasmachines’ van de Siciliaanse maffia.

Maar ook de ‘kleinere’ zaken uit onze eigen achtertuin komen | aan bod. Onder meer het inpalmen van een aantal Brusselse | beursgenoteerde vennootschappen door een duister Italiaans gezelschap, en de Antwerpse zaak Cockx waarbij Nederlandse | dealers van xTC via Belgische tussenpersonen druggeld witwassen. Witwassen in België brengt niet alleen het waarom en het hoe van witwasoperaties in kaart, maar bekijkt ook op welke manier de | overheden kunnen reageren. Dat er kordaat moet worden opgetreden is duidelijk, want wie het witwassen bewust toelaat, ‘tekent meteen Í het doodvonnis van elk sociaal rechtvaardig samenlevingsmodel’. JEAN VANEMPTEN is journalist bij De Financieel Ekonomische | Tijd en werkte mee aan Ter BEURZE. GESCHIEDENIS VAN DE AANDELENHANDEL IN BELGIË, 1300-1990. Lupwie VERDUYN (1960) werkt als journalist bij dezelfde krant en is de auteur van BEAULIEU PLEIT ONSCHULDIG (Kritak, 1992)