Kort voor 8 december 1982 luncht H.M. ambassadeur te Paramaribo met vakbondsleider Cyril) Daal. In het Koreaanse restaurant aan de Gravenstraat uit drs. J.B. Hoekman, een ervaren diplomaat, een waarschuwing: 'Ik zal er wel geen verstand van hebben, maar als het gezag zo in een hoek gedreven wordt als nu, hebben ze maar een uitweg: repressie... ze kunnen gaan schieten...' Maar Daal lacht en zegt: 'Zo gaat dat niet in Paramaribo. Wij Surinamers dansen en lachen met elkaar, maar schieten? Zover komt het hier nooit...'

Veertien dagen later wordt Cyrill Daal, samen met veertien lotgenoten, in een militaire lijkenzak afgeleverd bij het mortuarium van het Academisch Ziekenhuis. Het oprechte geloof van de Surinamer zai zeiden meer geschonden zijn dan toen, december 1982.

- hoe hebben de decembermoorden in een, tot dan toe geweldloze samenleving als de Surinaamse ooit kunnen plaatsvinden?
- wat was de rol van Nederland en de V.S.?
- waarom liet Desi Bouterse zich verleiden tot deze daad?
- en wat gebeurde er de afgelopen jaren achter de schermen om de decembermoorden te doen vergeten?

Dit boek zet, tien jaar na dato, voorgeschiedenis, gebeurtenis en nasleep op een rijtje van wat de meest traumatische episode uit de Surinaamse geschiedenis kan worden genoemd.