De frustraties van de vader over zijn ziekte, en over de kerk waar hij vergeefs zijn heil zocht, verworden tot tirannie over zijn vrouw en beide dochters. De oudste gaat het huis uit en de jongste neemt haar toevlucht tot het schrijven van brieven aan haar beminde - beiden hunkerend naar gemiste liefde en warmte. Zo maken zij zijn onmacht pijnlijk duidelijk, en dat besef drijft hem tot het uiterste.
De brieven zijn plotseling in een ander licht komen te staan. En de lezer weet dat hij over de sleutel op het boek heeft heengelezen.
De afwisseling van bijtend realisme, haast klassieke liefdesbrieven en broeierige oerotiek maken deze roman tot een waardige opvolger van Pauline J. van Munsters veelgeprezen romandebuut Het evangelie volgens Daphne (2000).