Je ligt al heel lang op mijn bureau naar me te kijken, om precies te zijn: vanaf mijn 12e verjaardag, nu 8 maanden geleden. Ik wilde graag een dagboek en dat kreeg ik van mijn moeder, eentje met een donkerrodde fluwelen kaft waar in zogenaamde gouden letters op staat Diary. Er zit ook een slotje op met een nep-gouden sleuteltje. En ook al vond ik je meteen mooi, ik kon er toch als maar niet toekomen om echt in jou te gaan schrijven. Vandaag moet ik wel, want er is iets vreselijks gebeurd. Vandaag is mijn moeder zomaar doodgegaan. Dit zijn de eerste regels die Nina in haar dagboek schrijft. Nina verzet zich tegen alles wat er na de begrafenis dreigt te veranderen. Soms heeft ze geen zin meer om verder te leven, dan wil ze zelf ook dood om weer samen te zijn met haar moeder. En intussen gaat het gewone leven door: naar school gaan, een feest vieren, verliefd worden. In haar dagboek schrijft Nina over alles wat ze meemaakt, en vooral over de moeilijke dingen waarover ze met niemand durft