Een ijzelijke schreeuw doorkliefde de stilte. Het was Per die schreeuwde en daarna hoorde ik het geluid van rennende voeten. Ik werd koud van angst. Henrik en Per waren gevlucht. Ik was alleen. Er moest iets gebeurd zijn. Toen zag ik de man. Zijn witte overhemd was rood van het bloed. Henrik had beslist dat wij in het dorpshuis in zouden breken. Per en ik zouden zelf nooit op het idee zijn gekomen. We kwamen terecht in iets dat erger was dan een nachtmerrie. De man lag naast zijn bureau dood op de grond en een van ons moest de moordenaar zijn. Even later wordt commissaris Kurt Mogren ingeschakeld. Alle sporen wijzen in de richting van de jongens, maar dat zij het gedaan hebben daar is hij nog niet zo zeker van.