An Mehlgarten (1949) is een alleenstaande oma, die op haar 47e te horen krijgt dat haar pasgeboren kleinkind Roos lijdt aan een ongeneeslijke ziekte en niet oud zal worden. In de vijfenhalf jaar dat Roos te leven heeft, is Mehlgarten nauw bij dat leven van haar kleinkind betrokken. Parallel daaraan vindt een zoektocht plaats naar de zingeving van dit zware lot. Mehlgarten vindt antwoorden bij de antroposofie volgens de opvattingen van Rudolf Steiner, waarmee ze al voor de geboorte van Roos in aanraking was gekomen.
Naast veel bespiegelingen over deze zingeving is het boek het verhaal van een diep bewogen grootmoeder, die met respect voor de ouders en de zus van Roos haar eigen verdriet en rouw openhartig onder woorden brengt en zo een steun kan zijn voor grootouders die met eenzelfde lot worden geconfronteerd. Daarnaast bevat het boek praktische tips voor een kinderbegrafenis of -crematie en een uitgebreide duiding van de ziekte cardiomyopathie, een tot nu toe vrij onbekende ongeneeslijke hartspierziekte, waaraan niet alleen Roos, maar meerdere familieleden blijken te lijden.
Het is bijzonder dat een grootouder de ziekte en het overlijden van een kleinkind beschrijft en publiceert. Het boek is belangrijk voor al diegenen die persoonlijk of in hun werksituatie te maken hebben met ernstige ziekte en overlijden van een kind. - Dr. J. Lam, kindercardioloog AMC