Het was warm op de savanne. De jonge tijgers Jorsi en Kalek speelden in het hete, droge zand. Na een tijdje zochten ze moegestreden een plek in de schaduw. In het avondzonnetje lagen ze half over elkaar te doezelen, toen Reni hen kwam halen voor de dagelijkse jacht. Jorsi had geen zin in jagen en deed net of hij sliep. Diep in hem kriebelde een raar gevoel. Wat was het? Hadden de andere tijgers dat ook? Nee, ze leken het naar hun zin te hebben. Alle tijgers gedroegen zich normaal: slapen, jagen, eten en drinken, een beetje spelen met elkaar en dan weer slapen. Jorsi zou zo gauw mogelijk naar de oude, wijze Reni gaan, die wist immers alles. Reni vertelt Jorsi dat Creti, de altijger, wil dat Jorsi en enkele andere tijgers op zoek gaan naar een nieuw leefgebied. En zo begint Jorsi met Silor, Tonan, Irami, Loe, Regti, Piwi, Toe en Kalek aan een avontuurlijke tocht. Het voert de tijgers door verschillende gebieden en brengt hen in contact met allerlei dieren, maar ook met de mens. Ten slott