Na de Groningse gasbel lijkt Nederland opnieuw op een gas- en olieschat te zitten. Een kwestie van nieuwe technieken om deze brandstoffen aan te boren. Het opraken van onze energiebronnen lijkt voorlopig opgelost. De belangen zijn groot: een oplevende economie, werkgelegenheid en onafhankelijke energievoorziening. Proefboringen moeten de (aanvaardbare) milieurisico's in kaart brengen, zodat deze veilig kunnen worden afgevinkt. Dit zijn de kaarten die worden uitgespeeld, maar de bevolking verzet zich.

Hetde debat is in de Verenigde Staten al verder. De aanvankelijke hype legde eenzijdig de nadruk op politieke en economische voordelen. En men begon gewoon te boren. Wat bleek: overschatte voorraden, snelle uitputting, onderschatte milieurisico's en boortorens die niet uit de kosten komen.

Heinberg beschrijft de schaliewinning (fracking), levert de cijfers en de feiten, en presenteert de bottom line: We leven aan het einde van het tijdperk van de goedkope olie. Elke nieuwe vorm van brandstofwinning levert een lager energierendement (EROEI). We zullen onze energiepolitiek fundamenteel moeten aanpassen. De argumenten daarvoor zijn ecologisch én economisch. Bij de strategie van onze regering zullen we allemaal verliezers zijn.

Met een artikel Ko van Huissteden over de Nederlandse situatie en het Nederlandse debat.