'Weg van de natuur' behandelt de vervreemding van de westerse mens van de natuur én de mogelijke weg terug naar de natuur. Eef Arnolds tracht een brug te slaan tussen rationele, gevoelsmatige aspecten van natuurbeleving. Hij benadert daarom de natuur als wetenschapper, dichter, dromer en ziener. De meeste hoofdstukken bestaan uit een persoonlijke natuurervaring, gevolgd door meer algemene beschouwingen. Het boek bestaat uit drie delen. Het eerste deel gaat in op heersende verwarring over het begrip 'natuur'. De essentie van de natuur ligt in de spontaniteit van processen en levensvormen. Natuur is daarom overal aanwezig, tot in het menselijk lichaam. Op grond van de mate van menselijke beïnvloeding behandelt Arnolds diverse typen natuur: oernatuur, leefnatuur, gebruiksnatuur, boerennatuur en stadsnatuur. De auteur gaat kritisch in op nieuwe trends als natuurbeleid, natuurontwikkeling en introdictie van soorten. Deel twee beschrijft de weg van de natuur als een individuele levensweg. Deze weg begint met ontdekken en aandachtig waarnemen. Omgang met de natuur kan ons genot, ontspanning en inspiratie verschaffen. We kunnen tevens in contact komen met magische aspecten van de natuur die rationeel niet direct te verklaren zijn. In intense ontmoetingen met de natuur ervaren we de klank van stilte en de schoonheid van het vergankelijke. WE worden geconfronteerd met eeuwigheid en oneindigheid. Hierdoor gaan we het menselijk bestaan in een ander perspectief zien. Uiteindelijk kunnen we het goddelijke ontdekken als een onpersoonlijke, universele kracht achter het bestaan van kosmos en leven. Deel drie schetst een beeld van een natuurmens, een persoon die vanuit diepe verbondenheid in harmonie wil leven met de natuur en bij wil dragen aan een duurzaam natuurlijk evenwicht op aarde. De praktische gevolgen van een dergelijke levenshouding komen aan bod. Aan het einde van het boek worden twintig oefeningen beschreven die als ondersteuning kunnen dienen bij het begaan van de weg van de natuur.