In 1873 stappen de eerste Hindostaanse vrouwen en mannen in India aan boord om hun geluk te gaan beproeven in Suriname. De slavernij is afgeschaft en de plantagehouders halen contract-arbeiders van overzee.
In de onbekende Nederlandse kolonie proberen de Hindostanen te overleven - los van het eeuwenoude kastenwezen en zonder de bescherming van de traditionele familieverbanden. Toch weten zij zich langzamerhand een goede positie te verwerven in het nieuwe vaderland.
Een eeuw later migreert hun nageslacht voor de tweede keer. Nu naar het moderne Nederland. Opnieuw ondergaan de Hindostanen een cultuurschok. Maar het succesverhaal lijkt zich te herhalen. Hindostaanse Nederlanders beginnen hun plek te vinden.
In dit boek is de schijnwerper gericht op de zes generaties vrouwen die de overgang van India, via Suriname, naar Nederland hebben gemaakt. Hoe is het hen vergaan? Hebben zij zich weten aan te passen aan de snel veranderende omstandigheden? Hebben zij weten te profiteren van de verworvenheden van de nieuwe tijd?
Hun maatschappelijke emancipatie heeft Bea Lalmahomed van binnenuit beschreven. Zij laat zien hoe de vrijheid van vrouwen stapje voor stapje is toegenomen, zonder dat de gebondenheid aan de eigen gemeenschap is verdwenen. Ter afsluiting van het boek laat zij in een aantal ontroerende portretten vrouwen zelf hun levensverhaal vertellen.
Een unieke geschiedenis van een nauwelijks bekende bevolkingsgroep.