"Die man sprak weinig. Dat is gebruikelijk bij hen die eenzaam leven, maar je voelde dat hij zeker was van zichzelf en vol vertrouwen in zijn zelfverzekerdheid. Dat was merkwaardig in dat van alles beroofde land. Hij woonde niet in een hut maar in een echt stenen huis waaraan je heel goed af kon zien hoe zijn persoonlijke inspanningen de ruïne hersteld hadden die hij bij zijn komst daar moest hebben aangetroffen. Het dak was solide en waterdicht. De wind die ertegen blies maakte op de dakpannen het geluid van de zee op de stranden."

'Wij had vastgesteld dat dit land ten onderging doorgebrek aan bomen. Hij voegde eraan toe dat hij, omdat hij niets belangrijks te doen had, het besluit had genomen iets aan die stand van zaken te doen."

DE MAN DIE BOMEN PLANTE is het verhaal van Elzéard Bouffier, die zich na het verlies van zijn gezin terugtrekt in een afgelegen en verlaten deel van de Provençe met wat schapen en een hond. Daar zet hij zich aan zijn levenswerk: het planten van honderdduizenden eikels. Terwijl de jaren vorderen, komt het land weer tot leven. Mensen keren terug vol levenslust, verwachting en blijdschap.