'Het was iets met eindeloze ijstijden, waardoor het land was gevormd. Schurende krachten, felle winden. Meer wilde ik er niet van weten. Het land lag daar en dat was genoeg. Land van koude kloeten aarde, stenen en sompige vennen. Brandend in de zon in de zomer. In de winter kaal en bonkig. In mijn hoofd kreeg ik al die beelden makkelijk bij elkaar. Als visionair van het verleden.' Overal in Drenthe liggen ze. Die grafheuvels. Een prehistorische grafheuvel kan soms wel vierduizend jaar oud zijn. In het hart van de heuvel ligt iemand begraven. Eén persoon, soms meer. Als je zou gaan graven, zou je de vage afdruk in het zand kunnen zien van een persoon op zijn zij met opgetrokken knieën. Een echo uit steen-, brons-, of ijzertijd, een zucht van een contour die de inspiratie vormde voor mijn landschapsfoto's van de grafheuvels. Maarten Westmaas, 2017