In een eerdere fase van het werk van Warffemius werden de voorstellingen in zijn schilderijen en tekeningen vaak opgebouwd uit twee of meer onderdelen die elkaar herhalen, spiegelen, variëren, versterken of relativeren. Het zijn werken die de toeschouwer de vraag voorleggen om de optelsom van de elementen zelf te maken. In Warffemius' recente werk lijken planten, schimmels en vruchten zelf de compositie van het beeld ter hand te nemen. Wij krijgen een wereld te zien die nog niet volgroeid is, waarin levensvormen onder onze ogen evolueren. Bomen verzamelen miljarden een- en meercelligen, schimmels en insekten rondom hun wortels, waarmee zij de ideale habitat voor zichzelf en voor anderen creëren. Dit is een gebeuren zonder begin en zonder einde, een proces waarin klein en groot er niet meer toe doen, waarop de begrippen belangrijk en onbelangrijk niet langer toepasbaar zijn. Creatie bestaat niet - alles is co-creatie. Evolutie bestaat niet - alles is co-evolutie. In zijn recente tekeningen en schilderijen roept Warffemius een dergelijke, paralelle wereld-in-wording op.