De dagboeken van Joseph Goebbels vormen een unieke bron over het Derde Rijk. Hitlers minister van Propaganda beschrijft daarin het reilen en zeilen van de nazitop. Uit Goebbels’ aantekeningen blijkt hoezeer de nazileiders elkaar wantrouwden en tegen beter weten in doorvochten.

Van oktober 1923 tot en met 10 april 1945 noteerde Joseph Goebbels alles wat hij meemaakte. Hij beschreef zijn politieke belevenissen, zijn mediabeleid, de stemming onder de bevolking en zijn gesprekken met Hitler, maar ook zijn ontmoetingen met kunstenaars en talloze vrouwen. De dagboeken laten zien hoe chaotisch de nazi’s vanaf het eerste begin het land bestuurden. Ze voelden zich niet alleen bedreigd door elkaar, maar ook door de traditionele elites. De nazitop haatte de adel en hoge bureaucratie.

Als Hitlers spindoctor hield Goebbels nauwgezet de pers en de stemming onder de bevolking in de gaten. De kracht van zijn propaganda lag niet zozeer in censuur en onderdrukking als wel in subtiele manipulatie van de opinie. Propaganda moest volgens Goebbels zo dicht mogelijk bij de waarheid liggen.