De rebétika zijn Griekse volksliederen, die aan het eind van de 19e eeuw ontstonden. Net als de blues kwamen ze voort uit de onderste lagen van de maatschappij. Terwijl Griekenland zich na de bevrijding van het Ottomaanse rijk meer en meer op het westen richtte, ook in muzikaal opzicht, bleven in havenkroegen, hasjkitten, gevangenissen en gewoon op straat de oosterse klanken van de rebétika te beluisteren. Soms spottend, soms melancholisch zingt de mángas, de rebétika-zanger bij uitstek, over de liefde, over het leven in de gavangenis, over muziek, over hasj en waterpijpen. Daarbij wordt hij natuurlijk begeleid door de bouzoúki en de baglamás.