Het Lucas-evangelie probeert antwoord te geven op twee vragen waarmee de gemengde christelijke gemeenschappen in het laatste kwart van de eerste eeuw worstelen. Ten eerste dreigt segmentering van de gemeenschap door onderlinge verschillen van (religieuze en sociale) afkomst en materiële gesteldheid. Lucas laat zien dat gemeenschapsvorming in de geest van Jezus over de grenzen van de eigen groep heengaat.
Ten tweede is van de sterke verwachting van Jezus’ terugkomst, die zo kenmerkend was voor de eerste generatie volgelingen, weinig overgebleven. Lucas geeft aan dat deze terugkomst nu echt aanstaande is en benadrukt dat volharding, vertrouwen en gebed daarbij belangrijk zijn.
Deze commentaar van dr. Huub Welzen maakt duidelijk dat het Lucas-evangelie onderdeel is van het traditieproces dat met de verrijzeniservaring van Jezus’ leerlingen begonnen is. Het lezen van het evangelie beoogt hetzelfde bevrijdende effect als het contact dat de beschreven personages met Jezus hebben. De bevrijding die binnen het boek gebeurt, gaat verder, de wereld door, doordat mensen het boek lezen en die bevrijding aan zich toelaten. Zo nemen ook de lezers van het boek, toen en nu, deel aan de door God geleide geschiedenis.