Manolo Gonzales vindt zichzelf een genie. Hij schildert alleen maar meesterwerken en het zal niet lang meer duren voor hij ontdekt wordt en kunstkenners hem in één adem zullen noemen met Picasso, Michelangelo en Van Gogh. Maar met zijn besluit zijn studie aan de kunstacademie te staken, ziet Manolo zich geconfronteerd met de keerzijde van zijn zogenaamde onafhankelijkheid. Zijn hospita wijst hem de deur, hij wordt ontslagen en hij trekt in bij zijn vader, voor wie hij het verlaten van de academie verzwijgt. Verstoken van een atelier slaat hij aan het zwerven en verliest zich in gepeins over de kunstacademie, roem en vrouwen. Desillusies en vernederingen volgen elkaar op wanneer Manolo ook door zijn vader het huis wordt uitgegooid. Hij wijkt uit naar Barcelona, waar zijn moeder woont.