Athene zoveel jaar voor Christus. Een jongeman, Pythocles, ontvlucht de stad en is op weg naar de tuin buiten de Dipylonpoort, waar de Meester 's zomers verblijf houdt en onderricht geeft. Pythocles is, door onrust voortgedreven, op zoek naar het geheim van de Meester, in wie we gemakkelijk de antieke filosoof Epicurus (geboren omstreeks 340 v.Chr.) herkennen. Hij verlangt naar stilte, naar rust, naar een toestand van de 'ziel als de zee wanneer de wind tot rust is gekomen, glad en glanzend als een spiegel die ongebroken het licht weerkaatst'. De Meester woont samen met zijn leerlingen, een slavin, een hetaere, een ongeletterde zwarte slaaf, een voor de tiran Demetrios uit Athene uitgeweken burger, in de idyllische tuin, waar hij colleges geeft en gesprekken met hen voert. Pythocles betoont zich een leergierige leerling, die het woord van de Meester indrinkt. Hij leert dat hij nergens bang voor hoeft te zijn. 'Voor de goden niet en voor de dood niet. Voor gebrek niet, als je tenminste