Théo Van Rysselberghe (1862-1926) is met Georges Seurat en Paul Signac een van de meest vooraanstaande figuren van het neo-impressionisme. Met zijn delicate toets, zijn verfijnde chromatische spel en grote elegantie, vooral in zijn portretten, brengt hij het divisionisme op zijn hoogtepunt.

Maar het werk van Van Rysselberghe is niet beperkt gebleven tot zijn neo-impressionistische productie (1888-1896), ook al is het verreweg de bekendste en meest internationaal erkende. Weg van de strikte verdeling van tonen, beweegt hij zich vervolgens naar een meer vloeiende stijl terwijl zijn werken zijn uitgesproken helderheid behouden. Zijn vrouwelijke portretten en naakten, zijn landschappen die hij terug gebracht van zijn vele reizen (Marokko, Frankrijk, Italië, Spanje, Nederland, enz.) getuigen van een onverzadigbare nieuwsgierigheid en onthullen een immens talent gekoppeld aan een zeldzame gevoeligheid.

De tentoonstelling presenteert een groot aantal niet-gepubliceerde werken. De fascinerende en belangrijke correspondentie van Theo Van Rysselberghe diende als referentie voor verschillende bijdragen van dit werk. Het stelt ons in staat om zowel de man als de kunstenaar te ontdekken, zijn ambities en zijn teleurstellingen te onthullen, de sluier op te heffen over zijn centra van belangstelling en zijn projecten.