De auteur (1940, docent geschiedenis KU Brussel en Leuven) putte uit een dertig reisverhalen van pelgrims die, voornamelijk in de tweede helft van de 15e eeuw vanuit West-Europa, naar Jeruzalem en het Catharinaklooster in de Sinaï togen. Daarbij oriënteerde hij zich breed bij historici. Gedetailleerd vertelt hij om wat voor mensen het ging, hun motieven, de routes die zij kozen, hoe zij reisden, de ongemakken en gevaren. Er zat veel avontuur in: men werd belaagd door hitte, kou, stormen, honger en dorst. De tocht ging veelal over de Alpen en vanaf Venetië per schip naar Jaffa; dieven, rovers en piraten waren belust op buit. De lezer krijgt een beeld hoe men in de late Middeleeuwen leefde en dacht en welke betekenis de godsdienst hiervoor had. De islam zag de pelgrims als een kapitale dwaling en zij keken vreemd aan tegen de oosterse leefwijze en gebruiken. Lezers met gevoel voor historische sfeer en anekdotiek zullen het boek graag ter hand nemen. Met 22 fraaie afbeeldingen in kleur, 25 in zwart-wit en 6 kaartjes. Literatuurlijst, noten en index.