Een radeloze man belt naar Tele-Onthaal... Vol kwaadheid, vol agressie. Het verlies van zijn vrouw kan hij niet verwerken. Hij wil op oudejaarsavond de klok geen twaalf horen slaan zonder zijn vrouw... Een kogel door het hoofd lijkt de enige oplossing...

Achter muren van beton en bakstenen zitten soms 'hoopjes' mensen ... moedeloos, ontredderd, verloren. Ze kijken aan tegen torenhoge problemen: kortsluitingen in de relatie met de partner, de kinderen, de ouders, een tekort aan zelfwaardegevoel, versmachtende eenzaamheid, angst voor het leven, werkdruk en pesterijen tussen collega's, seksueel misbruik in de kinderjaren, de ondraaglijke vrijheid van dit bestaan... Tele-Onthaal is vaak de enige reddingsboei. Kunnen uitrazen, kunnen wenen, het tegen iemand anoniem kunnen zegggen, op gelijk welk uur van de dag.

"Wanneer alles uitzichtloos lijkt" is een indringend boek : het toont - we kunnen niet wegkijken - de ellende en het onuitsprekelijke verdriet van zovele mensen. Want ook al is onze samenleving overspoeld door communicatiemiddelen, toch wordt er veel gezwegen, veel verzwegen. Tele-Onthaal breekt bolsters open, doet mensen hun gedachten ordenen, gaat met hen een eindje mee... De vele getuigenissen maken situaties in de eigen leefomgeving herkenbaar voor de lezer.