Ernest Claes is geboren te Zichem in 1885; overleden te Brussel in 1968. Promoveerde te Leuven tot doctor. In 34 tot lid van de Konink lijke Vlaamse Academie van Taal- en Letterkunde benoemd. In 55 door heel Vlaanderen op zijn 70ste verjaardag gehul digd. In 58 bekroond met de prijs voor letterkunde van de Vlaamse provincie voor zijn gezamenlijk werk. Zijn zeer ge liefde boeken worden nog steeds herdrukt.

Ernest Claes startte omstreeks 1933 met een reeks van 25 cahiers waarin hij zijn ervaringen opschreef en zijn zieleleven blootlegde. De vooroorlogse periode en de bezetting worden in dit boek toegelicht, waarna de integrale tekst over zijn ervaringen tijdens de repressie volgt. Alhoewel deze repressie vrij zacht voor hem is geweest, is de toen zieke man er innerlijk door verscheurd.

De teksten, geschreven te Spa, waar hij voor zenuwover spanning werd verpleegd in afwachting van zijn proces, zijn erg belangrijk. Hoewel deze periode reeds in Cel 269 werd aangeraakt, betreft het hier de rauwe, naakte foltering in zijn ziel en gemoed, op een zo beklemmende manier dat dit relaas als zijn vrienden maar ook zijn vijanden zal ontroeren. Die maan denlange angst is psychologisch uiterst belangrijk, én tijdsbeeld, én voor de kennis van de mens Ernest Claes.