Trefzeker beschrijft Rie van Rossum in Een lied in een vreemd land het teruggetrokken leven van een zwakbegaafd meisje. Mager en zonder geluid was zij ter wereld gekomen, een verdwaalde elf, een wonderlijk wezentje, met haar ene schouder hoger dan de andere, en de beentjes zo mager als zwavelstokken. Het dorp reageerde schichtig op haar in de groei geremde lichaam en haar ouwelijke gezichtje. Slechts enkelen tastten naar wat er achter haar ogen, blauw en helder tot op de bodem, aan ziel huis e. Licht, verlegen, en altijd zingend, als een vogel die de korte zomer tot blijven wil bezweren.