Reeds in 1970, in het interview met drs. N. Scheps, 'De onbekende Kuyper', heeft de auteur van dit boek zijn program voor een Kuyper-biografie uiteengezet.
Het kan de taak van een Kuyper-biograaf niet zijn alle problemen te behandelen, die Abraham Kuyper op zijn weg ontmoet heeft, want daarmee zou hij genoopt zijn een encyclopaedie over de negentiende en het begin van de twintigste eeuw te schrijven, waarin staatsrecht en dogmatiek centraal zouden staan. De schrijver van deze biografie stelt zich slechts ten doel met enkele forse lijnen de voornaamste gebeurtenissen uit het leven van dr. Kuyper aan te geven, daarbij voorop stellend dat in een biografie met name duidelijkheid moet worden verschaft over de persoonlijkheid en de invloed daarvan op zijn daden en geschriften.
In dit eerste deel, dat hoofdzakelijk over zijn studententijd handelt en de vier jaren van zijn eerste predikantsplaats Beesd, wordt uit authentieke brieven van Kuyper zelf de ontwikkeling van Kuypers persoonlijkheid opgebouwd, met name ook wat de religie voor hem betekende.

De schrijver komt tegen het einde van dit eerste deel tot een duidelijke conclusie over Kuypers persoonlijkheid: “Een wilskrachtig persoon, met een scherp intellect, maar bovendien in staat zijn vele en levendige gedachten snel en gaaf te formuleren, op zulk een wijze dat ook de eenvoudigen van hart en verstand die gedachten konden bevatten.
Zijn gemoedsleven, bijzonder vatbaar voor uitingen van sympathie en afwijzing, wisselde vaak van stemming, soms van dag tot dag: hij zou levenslang wisselvallig van humeur blijven. Zijn ijver was onbegrensd, zijn doorzettingsvermogen weerstond alle verzet dat zich tegen hem verhief. Zijn religie bracht hem zowel tot grote creativiteit als tot stille meditatie, die hij beide wist te delen met wie hij als zijn ware geestverwanten beschouwde. Zijn aard was meer op leiding geven dan op nauwgezette samenwerking ingesteld, mede omdat zijn altijd creatief gemoed plan op plan uitdacht en met voortvarendheid bewerkstelligde.'

Zelden zal de beschrijving van een studententijd aan de hand van zo duidelijke zelfgetuigenissen zijn opgebouwd, terwijl de periode van zijn eerste standplaats aan de hand van Kuypers Confidentie' (1873) en van zijn afscheidspreek te Beesd (1867) kort maar duidelijk wordt geanalyseerd.