De Australische staat Victoria viert in 1934 het eeuwfeest met een luchtrace vanuit Londen. Het land wil daaraan een vaste luchtverbinding met Europa overhouden.

Vierenzestig deelnemers schrijven in, slechts twintig halen de startlijn. Daaronder is de revolutionaire DC-2 Uiver van de KLM. Het streven van Albert Plesman, oprichter van KLM, is niet zozeer gericht op het winnen van de race; hij wil bewijzen dat Nederland in staat is de langste luchtverbinding op aarde met de regelmaat van de klok te vliegen. Parmentier, Moll, Prins en Van Brugge nemen het op tegen raceduivels in snelheidsmonsters. Alleen de KLM presteert het een ‘gewone’ lijndienst uit te voeren, met passagiers en post. DE raceduivels overschrijden de grenzen van het menselijk uithoudingsvermogen. De KLM-passagiers arriveren fris – zij hebben geen maaltijd gemist. Geholpen door geroutineerd KLM-grondpersoneel langs de route slaagt het KLM-team erin tweede te worden in de snelheidsrace en de eerste prijs in de handicaprace in de wacht te slepen. En dat ondanks een noodlanding op de renbaan van Albury, vlak voor de eindstreep, waarbij heel de wereld de adem inhoudt.