Er is in de loop der jaren al heel wat over de Vlaardingse arts Cornelis Moerman (87) geschreven. Over hèm en over zijn methode ter genezing van kanker. Veel negatieve publikaties, waarin zijn benadering van het kankervraagstuk als onwetenschappelijk wordt verworpen en zijn genezingen worden betwist. Veel positieve publikaties ook, vooral de laatste jaren, waarin de nadruk valt op Moerman’s successen (en van diens medische volgelingen), die onmogelijk kunnen worden toegeschreven aan blind ‘toeval’, of verlate, gunstige effecten, van eerder toegepaste conventionele therapieën. Talrijke genezen kankerpatiënten schrijven hun herstel toe aan de Moermantherapie, die al veertig jaar wordt toegepast, alle tegenkanting van de ‘officiële geneeskunde’ ten spijt. Moerman is inmiddels niet meer ‘de eenling’ in medisch Nederland, die hij jarenlang was. Een toenemend aantal artsen heeft belangstelling gekregen voor zijn benadering van kanker en past zijn methode met succes toe. Na veertig jaar strijd staan Moerman en zijn alternatieve geneeswijze steviger dan ooit overeind. Eindelijk wordt er ook gewerkt aan de voorbereiding van een werkelijk wetenschappelijke toetsing van de methode. Zij het dan dat het initiatief daartoe niet is uitgegaan van de ‘officiële geneeskunde’, maar is genomen door de Stichting Interdisciplinair Kanker-Onderzoek Nederland (SIKON). De Tweede Kamer heeft zich in. middels ook uitgesproken voor een wetenschappelijk onderzoek van de Moermantherapie. Wie is Cornelis Moerman? Wat ontdekte hij tijdens zijn experimenten met postduiven en waarop bouwde hij zijn geneeswijze van kanker? Is zijn opvatting juist dat kanker géén plaatselijke aandoening is, maar een gevolg van een ontsporing van de stofwisseling, van een ziek zijn van het lichaam als geheel? En heeft die ontsporing van de stofwisseling weer alles te maken met onze leefen voedingsgewoonten? Dat zijn enkele van de vragen waarop wordt ingegaan. Beknopt uiteraard, passend in het bestek van dit boek. Het werd geschreven voor ‘leken’ die wat meer van het kankervraagstuk willen weten; die belangstelling hebben voor de ingewikkelde processen welke zich in ons lichaam afspelen en waarbij voeding zulk een belangrijke rol speelt. Dit boek vertelt van een onschadelijke kankergeneeswijze, waarmee in de loop der jaren duizenden patiênten zijn behandeld. Het wil die geneeswijze toelichten, verduidelijken. Maar ook: nadrukkelijk stelling nemen tegen vooroordeel, leugen en verdichtsel, die deze methode al vele jaren omgeven. Het wil niet overtuigen. Dat is in een land als Nederland, waar een ieder zich verschanst achter het volstrekt eigen gelijk, tot mislukken gedoemd. Voor kankerpatiënten kan het boek van nut zijn, omdat het wijst op een andere geneeswijze dan de conventionele therapieën als operatie, bestraling en cytostatica. Een methode waarvan de bruikbaarheid als nevenbehandeling èn als alternatieve behandeling in de praktijk is vastgesteld. Gezonde mensen worden door dit boek wellicht tot nadenken gezet en kunnen — voor zover dat nodig is — hun leefen voedingspatroon eens herzien. Omdat voorkomen — zeker als het om kanker gaat — nog altijd beter is dan genezen. Het werd uitdrukkelijk niet geschreven voor medische ‘doe-het-zelvers’, die menen in het geschrevene een ‘handleiding’ te mogen zien om zelf ‘voor arts’ te spelen. Ten overvloede: het werd geschreven om inzicht te verschaffen in een geneeswijze van kanker. En om mensen bewust te maken dat het al of niet krijgen van die ernstige ziekte, in belangrijke mate wordt bepaald door hun eigen leefen voedingspatroon. Als het daarin slaagt, dan heeft het in ieder geval een bijdrage geleverd aan de kanker-preventie.

Cor van Groningen (37), journalist te Delft, publiceerde in het begin van de jaren zeventig een serie artikelen over dokter C. 4 Moerman en zijn alternatieve geneeswijze van kanker De grote belangstelling voor dit onderwerp leidde ertoe dat hij er vervolgens een boek over schreef: ‘De zaak dokter Moerman, reportage over een miskend kankertherapeut’. Albert Ronhaar (56), huisarts in De Krim (Overijssel), stond, tot hij in 1974 dat boek las, Kal zoals de meesten van zijn collega's uiterst sceptisch tegenover de Moermantherapie. Zijn belangstelling werd er zozeer door gewekt dat hij de therapie uitvoerig bestudeerde en vervolgens toepaste In zijn eigen praktijk. Met succes. Dit boek vertelt van een onschadelijke kankergeneeswijze, waarmee in de loop der jaren duizenden patiënten zijn behandeld. Het wil die geneeswijze toelichten, verduidelijken. Maar ook: nadrukkelijk stelling nemen tegen vooroordeel, leugen en verdichtsel, die deze methode al vele jaren omgeven. Het wil niet overtuigen. Dat is in een land als Nederland, waar een ieder zich verschanst achter het volstrekt eigen gelijk, tot mislukken gedoemd. Voor kankerpatiënten kan het boek van nut zijn, omdat het wijst op een andere geneeswijze dan de conventionele therapieën als operatie, bestraling en cytostatica. Een methode waarvan de toepasbaarheid als nevenbehandeling èn als alternatieve behandeling in de praktijk is vastgesteld. Gezonde mensen worden door dit boek wellicht tot nadenken gezet en kunnen — voor zover dat nodig is — hun leef- en voedingspatroon eens herzien. Omdat voorkomen, zeker als het om kanker gaat, nog altijd beter is dan genezen.