De Nederlandse schilderkunst beweegt zich al eeuwen tussen de detail en grandeur: enerzijds putten vele kunstenaars zich uit in de exacte weergave van de werkelijkheid, anderzijds wordt regelmatig van hen gevraagd uitdrukking te geven aan de grootsheid van de opdrachtgever. Eerstgenoemde karakteristiek, de detailzucht, en de hang naar het alledaagse worden wel geweten aan de typisch Noord-Nederlandse burgercultuur. Het grote gebaar daarentegen, wordt door menigeen gezien als een buitenlandse invloed. Met name voortkomend uit de Zuid Europese schilderstraditie. Maar in hoeverre is deze scheiding terecht? Is er wel sprake van typisch inheemse en uitheemse karakteristieken? In dit overzicht komt in ieder geval naar voren dat de Nederlandse schilderkunst in de loop der tijden schijnbaar moeiteloos buitenlandse invloeden heeft opgenomen in de eigen traditie.