De veelgelezen columns uit De Telegraaf over mensen in de late seizoenen van hun leven. Ze kijkt naar haar ouders die, weerloos en broos, stil wachten totdat zij weer gaat. Niet dat zij dat zeggen. Nee, verre van dat. Maar zodra zij hun woning verlaat, zal een van hen zuchten en zeggen: 'Zo moe...', en de ander gaat redderen, zorgen. Kopje thee, een beschuitje, een kussen, een plaid, even de oogleden toe... En zo zitten ze maar, heel kalm bij elkaar. Totdat morgen, als zíj komt of Jan of zijn broer, ze weer opleven, kort ogenblik. En dan daarna weer moe... Voor dit prachtige boek van Marianne Janssen schreef René Diekstra een voorwoord. // Recensie(s) :De auteur (geboren in 1947) schrijft onder andere columns in de Telegraaf die op zaterdag op de pagina Vrouw worden gepubliceerd. Dit boek bevat een selectie van deze columns die gaan over ouder wordende mensen. Ze zijn gerangschikt onder de noemers: Zomer, Nazomer, Herfst, Nevel, Winter, om met Lente te eindigen. Het beeld dat hieruit naar voren komt, is nogal sombertjes. Er is geen vermelding van de datum waarop de bijdragen zijn gepubliceerd. In veel van de stukjes zitten ritmisch-rijmende zinnen. Of de situaties verzonnen zijn of naar de werkelijkheid beschreven is niet duidelijk, maar het lijkt wel naar het leven getekend. Het boek is geïllustreerd met enkele zwartwittekeningen. Normale druk. Drs. Alice Rusch