In Spierpijn beschrijft Har Meijer het verhaal van een huisarts die machteloos moet toezien hoe zijn collega en beste vriend langzaam wordt gesloopt door de gevreesde spierziekte ALS. Niet alleen als arts staat hij machteloos, maar ook als vriend. Spierpijn laat op indringende wijze zien dat je als arts rationele beslissingen kunt nemen en diagnoses kunt stellen, maar dat als een ziekte heel dichtbij komt, als een familielid, beste vriend of als je als arts zelf plotseling patiënt wordt, je in de eerste plaats als mens reageert.


Wouter Gerbrands en Jim van Vuuren - sinds hun Leidse jaren gezworen studievrienden - zijn beiden huisarts in een dorpsgemeenschap. De patiënten lopen met hen weg en Wouter zegt dat ze dat te danken hebben aan het feit dat ze over een zesde zintuig beschikken, een voelspriet waarmee ze feilloos aanvoelen hoe iemand eraan toe is. Maar als Jim in rap tempo fysiek en geestelijk aftakelt, laat Wouters antenne hem in de steek. Want wat hij in eerste instantie diagnosticeert als alcoholverslaving, blijkt later - tot zijn grote schrik - een vergevorderd stadium van de ongeneeslijke spierziekte ALS te zijn.

Har Meijer (1941) is geboren in Leiden, studeerde er medicijnen en werkte er veertig jaar als huisarts. In 2005 promoveerde hij op het proefschrift Het vuil, de stad en de dokter. Hij is sinds 1995 ereburger van de stad Leiden en schrijft maandelijks een verhaal over doktoren in het LUMC in het Leidsch Dagblad.


'Een mooie roman: pakkend, dramatisch, schokkend, boeiend, met een meerwaarde voor iemand die in Leiden gestudeerd heeft. Eenmaal erin begonnen kun je het niet neerleggen. Het werkt knap naar het tragische einde toe.' - Maarten 't Hart