Heilige dagen zijn de plekken waar na een schilderbeurt geen verf blijkt te zitten, waar per ongeluk niet gewerkt is. Dagen waarop iets moois, iets bijzonders of iets onverwachts prettigs gebeurt zou je ook heilig kunnen noemen: een zegen, een godsgeschenk.
In het nieuwste boek van Mischa de Vreede ´Heilige Dagen´ zitten sporen van beide betekenissen. Het boek zit vol romantische elementen en verwijzingen die benieuwd maken naar de afloop, maar het is geen roman. Het is een persoonlijke geschiedenis. Maar het is geen autobiografie waarin geen detail onvermeld blijft. In ´Heilige Dagen´ kan de lezer zelf een functie en een betekenis geven aan de plekken die niet beschilderd werden, het is een ode aan ware vriendschap, waarin je niet alles van de ander hoeft te begrijpen of goed te keuren om toch te kunnen vergeven. Dit alles in de heldere taal die romanschrijfster en dichteres Mischa de Vreede eigen is.
Mischa de Vreede (1936) debuteerde in 1959 met de dichtbundel ´Met huid en hand´. Ze maakte naam met romans als ´Onze eeuwige honger´ en ´Eindelijk mezelf´. Zij schreef kinderboeken en leverde bijdragen aan onder andere ´NRC-Handelsblad´, ´Vrij Nederland´ en VARA radio. Ook schreef zij over haar geboorteland Indonesië en noteerde zij diverse levensverhalen.