Het Amsterdamse Bos, met zijn oppervlakte van ruim 9 km2, is een belangrijke stedelijk recreatiegebied. Maar het is ook een natuurontwikkelingsproject avant la lettre. Want een kaal en vlak stuk polderland is veranderd in een uitgestrekt bospark waarin vijvers, gazons en bospercelen van formaat elkaar afwisselen. Daarbij wordt de variatie in het landschapsbeeld nog versterkt door subtiele hoogteverschillen. Vrijwel vanaf het eerste begin hebben veldbiologen onderzocht hoe de wilde planten en dieren reageren op deze ingrijpende veranderingen in de leefomgeving. Reeds in 1947, toen de eerste beplantingen nog maar ruim tien jaar oud waren, verscheen een boek waarin de flora en fauna van het gebied werd beschreven. Nu, ruim vijftig jaar later, komt een nieuw boek uit meet een groot aantal bijdragen van specialisten op verschillende onderdelen van de veldbiologie. Daaruit blijkt hoeveel rijker aan planten en dieren het inmiddels tot wasdom gekomen Amsterdamse stadsbos is geworden. Dit leidt tot de conclusie dat het doel van hen die het initiatief namen tot dit project, namelijk de natuur dicht bij de grote stad te brengen, op belangrijke punten is verwezenlijkt.