De plotselinge dood van Roy Hicks was een enorm verlies. Voor mij, Kay Hicks, en mijn zoon Jeff betekende dit het verlies van een trouw echtgenoot en een liefhebbend vader. Voor mij, Steve Overman, betekende dit het verlies van een geestelijk vader en de man die, meer dan wie ook, een vormende invloed op mijn leven heeft gehad. Voor Ron Mehl betekende dit het verlies van de man die heel zijn leven zijn beste vriend was. "Verlies" is overigens niet het juiste woord. Toen Roy en Ron elkaar ontmoetten, waren ze beiden elf jaar oud. Hun vriendschap groeide tijdens hun theologische opleiding en daarna, toen ze in de gemeente stonden. In de laatste jaren belden Roy en Ron elkaar zowat dagelijks op, om elkaar te bemoedigen en bij te staan. Het was een vriendschap die leek op die tussen David en Jonatan. Wanneer iemand naar Ron toe kwam, en hem zei hoe erg hij het vond dat Ron zijn beste vriend kwijt was, antwoordde hij: "Ik ben mijn beste vriend niet kwijt geraakt. Als je je beste vriend verl