In de verhalenbundel En Sarah lachte staat de eenzaamheid van de mens, al dan niet gehandicapt, oud of jong, geïsoleerd of te midden van andere mensen, centraal. Hannah Green beschrijft op indringende wijze het spanningsveld tussen mensen die met elkaar geconfronteerd worden zonder dat het hun isolement en het gevoel niet begrepen te worden, doorbreekt.

In het titelverhaal leidt dit uiteindelijk tot een verhelderend inzicht bij de hoofdpersonage Sarah - waar ze dan haar voordeel mee doet, maar in het verhaal 'De Rituelen' - dat qua lengte en inhoud eerder een novelle genoemd mag worden - loopt dit inzicht aanmerkelijk tragischer af...

Ook in de overige verhalen zal de lezer geconfronteerd worden met het probleem van de vaak moeizame menselijke contacten, waarbij de goede bedoelingen soms danig misverstaan worden, hetgeen vooral in het slotverhaal 'En Hij wandelde op het water' tot het zogenaamde sneeuwbaleffect leidt, gelukkig met de nodige humor beschreven.