De mens is een samenstel - een ''samenvatting'' als het ware - van alles wat hem in de natuur en de kosmos omringt. Tijdens de studie geneeskunde leert men wel talloze feiten over de ana-tomie en de fysiologie van de verschillende organen, maar niets over hun ''wezen''. Chinese art-sen noemen bijvoorbeeld de lever ''de generaal'' en Griekse en middeleeuwse artsen legden een verband tussen de diverse organen en bepaalde planeten. Maar ook als je de organen op deze wijze bekijkt, mag het niet iets vaags of zweverigs worden: de functie en het functioneren van elk orgaan moet op grond van zijn specifieke eigenschappen worden verduidelijkt - zijn positie, zijn vorm, zijn embryonale ontwikkeling. Zo kunnen de biografie en de fysionomie van een orgaan in hun kern worden begrepen. In deze uitermate boeiende studie beschrijft de arts Olaf Koob de kosmische taal van de menselijke gestalte en de planetaire orde in de organen. Tevens be-schrijft hij hoe de longen, de lever, de nieren en het hart kunnen worden gezien als de vier orga-nen die een heel specifieke relatie hebben met respectievelijk de aarde, het water, de lucht en de warmte.