"Veel mensen zien op tegen het ouder worden; niet alleen vanwege gebreken, maar ook in verband met eenzaamheid, onzekerheid en verdriet. Ze doen alles om jong te blijven of te lijken. Opvallend is ook hoe het begrip ouderdom geleidelijk uit de taal verdwijnt. Nog zo'n tiental jaren geleden behoorde ik tot de 'ouden van dagen', daarna tot de 'bejaarden', vervolgens tot de 'ouderen' en nu tot de 'senioren', Waarom mogen we niet weten dat we oud worden? Is oud worden dan alleen een onaangename kant van het leven?' De psychiater A.J. Welman ontvouwt in dit boek een andere kijk op de ouderdom, Hij ziet het leven niet als een continue lijn die een tijd lang berg op gaat, om vervolgens onherroepelijk in het dal te voeren. In elke levensfase, ook op jonge leeftijd, wordt iets ouds achtergelaten ten gunste van iets nieuws. Leven is loslaten en opnieuw verbinden. Deze vernieuwing van binnenuit is tot op hoge leeftijd mogelijk.