Spanning, depressie en angst, maar ook levenslust, optimisme en vreugde, zijn bij een patiënt van grote invloed op zijn genezingsproces. Anders gezegd, de werking van de persoonlijkheid, het Ik, heeft een sterk effect op het functioneren van het lichaam. Het denkende lichaam laat zien dat de erkenning van deze invloed leidt tot een bewezen beter genezingspercentage.
Zoals patiënten invloed hebben op het resultaat van hun behandeling, zo bepaalt het karakter hoe iemend reageert op zijn levensomstandigheden. Sommige mensen laten de kansen die het leven biedt onbenut omdat hun 'Ik' niet de karaktereigenschappen bezit om te slagen. Anderen zijn ondanks moeilijkheden en tegenslagen succesvol in het leven. In Het denkende lichaam onderzoekt Charles de Monchy de invloed van de menselijke geest en de unieke Gestalt van de persoon.
Hij gaat in op de centrale vraag: is de materialistische wetenschapsfilosofie de enig juiste of zijn wij meer dan dat? De Monchy behandelt uitdagende vraagstukken omtrent de interactie tussen lichaam, de hersenen en het 'Ik'. Zoals: het 'Ik' oefent een intensieve werking uit op onze hersenen, maar ook op tal van lichamelijke functies. De Monchy vraagt zich dan ook af: kunnen het Ik en het lichaam wel als gescheiden van elkaar worden beschouwd?

Na zijn studie geneeskunde in Lausanne en Leiden heeft Charles de Monchy zich gespecialiseerd als kinderarts en als zodanig jarenlang werkzaam geweest. Hij publiceerde regelmatig in nationale en internationale medische tijdschriften. Behalve arts kan De Monchy een erudiet onderzoeker, een wetenschappelijk georiënteerd psycholoog en een praktisch filosoof worden genoemd omdat hij grootse vraagstukken aan de orde stelt, met als bewijs: Het denkende lichaam.