Pierre Bourdieu is zonder twijfel een van de grote vernieuwers van de moderne sociale wetenschappen. In dit nieuwe boek brengt hij de inzichten samen die hij in decennia van onderzoek verworven heeft op het gebied van de kunst- en met name de literatuursociologie. Zijn beginpunt legt Bourdieu bij Flaubert, in zijn opvatting de eerste moderne Westeuropese literator, grondlegger van een zuivere esthetiek en van de autonome kunst als levensvorm. In een doorwrochte en aanstekelijke analyse laat hij zien hoezeer de creativiteit van Flaubert afhankelijk is van de vorming van een autonoom literair veld, waarin literaire erkenning en goede smaak niet langer worden bepaald door staatsbureaucratie en academies, maar inzet worden van strijd tussen onafhankelijke schrijvers, critici en uitgevers. Zo brengt hij de regels van de kunst aan het licht, de objectieve logica waaraan schrijvers en literaire instituties gehoorzamen, en die in kunstwerken in gesublimeerde vorm tot uitdrukking komt. Daarmee legt Bourdieu de grondslagen voor een algemene wetenschap van cultuurprodukten, die korte metten maakt met de illusie van almacht van het scheppend genie, zonder de kunstzinnige creativiteit te laten verdwijnen in het determinisme van maatschappelijke factoren.