Dat de man boven de vrouw is gesteld, kun je met goed fatsoen niet meer zeggen, al zit de gedachte er nog diep in. Maar voor het overige is de traditionele Westerse rangorde van de schepping nog intact: cultuur boven natuur, geest boven lichaam, mens boven dier.
Barbara Noske, antropologe van huis uit, kritiseert de manier waarop we gewend zijn tegen de relatie tussen mens en dier aan te kijken, ook in de mens- en dierwetenschappen. Bij dieren komen alle fenomenen voor die als typisch menselijk worden beschouwd: kennis, bewustzijn, taal, sociale organisatie, rationeel gedrag en gebruik van werktuigen. Voor de domesticatie was zeker menselijke actie, maar evenzeer dierlijke bereidheid vereist. In extreme gevallen waarin kinderen door dieren werden grootgebracht, ligt de verhouding zelfs omgekeerd.
Barbara Noske schrijft over concrete zaken als commerciële belangen, dierproeven en gevolgen voor het milieu, maar ook over het idee van menselijke dominantie als ideologisch axioma waar biologisch determinisme, klasse-uitbuiting, racisme en seksisme mede op rusten.
Huilen met de wolven, door de New Scientist geprezen als een belangrijke bijdrage aan een discipline in opkomst, is een fascinerend en controversieel boek, dat een aanzet wil geven tot een ‘antropologie van dieren’.