Het ZELF EN DE ANDEREN.

Laing wordt beschouwd als een belangrijke figuur in de antipsychiatrie-beweging, samen met David Cooper, hoewel hij nooit het belang van het behandelen van de psychiatrische stoornis ontkende. Hij wilde de kerngedachten ter discussie stellen van een psychiatrie, die een geestesziekte primair als een biologisch verschijnsel beschouwde, zonder enige maatschappelijke, intellectuele of politieke betekenis.

Laing had kritiek op de psychiatrische diagnose, waarbij hij betoogde dat de diagnose van een psychische stoornis in tegenspraak was met de gangbare medische procedure; een diagnose werd gesteld op basis van gedrag of optreden, en onderzoek en aanvullende testen, die traditioneel voorafgingen aan de diagnose van zichtbare aandoeningen, zoals botbreuken of een longontsteking, vonden pas plaats na het stellen van de diagnose psychiatrische aandoening (als het al gebeurde). Volgens Laing was de psychiatrie dus gebaseerd op een onjuiste theorie, namelijk dat de ziekte werd gediagnosticeerd op grond van gedrag en toch biologisch behandeld werd.

Het feit dat artsen psychiatrische aandoeningen hadden geannexeerd, wilde niet zeggen dat ze geneeskunde beoefenden; vandaar dat de populaire uitspraak “het medische model van de psychiatrische stoornis” wordt gevormd door twee tegenstrijdige begrippen, omdat volgens Laing het diagnosticeren van een psychiatrische aandoening niet het traditionele model volgt. Het idee dat biologische psychiatrie een echte wetenschap of een echte zijtak van de geneeskunde is, is eveneens door andere critici ter discussie gesteld.